گروه طراحی و چاپ پارچه، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
چکیده
پلیمرهای رسانا از قبیل پلیپیرول، پلیآنیلین و پلیتیوفن دارای کاربردهای متعددی در زمینههای مختلف از جمله سنسورهای شیمیایی، مبدلها، پوششهای آنتیاستاتیک، محافظهای مغناطیسی، الیاف رسانا و منسوجات هوشمندهستند. سیالات فوق بحرانی به سرعت به حلالی پایدار و منحصر به فرد در فرآیندهای شیمیایی مختلف تبدیل شدهاند. میزان حلالیت بسیاری از پلیمرها در دیاکسیدکربن فوق بحرانی کم بوده و این خود یکی از محدودیتهای استفاده از دیاکسیدکربن فوق بحرانی در سنتز پلیمرهااست. هیچیک از پلیمرهای رسانا، قابل حل در دیاکسیدکربن فوق بحرانی نیستند اما رسوب دادن آنها در حین فرآیند پلیمریزاسیون، میتواند در دیاکسیدکربن فوق بحرانی اتفاق افتد. با توجه به میزان فلوئوردوستی دیاکسیدکربن فوق بحرانی و برهمکنش قوی آن با گروههای کربونیل، افزودن گروههای کربونیل و یا گروههای فلوئوروآلکیل به پلیمرهای رسانا، دو روش مهم در تولید پلیمرهای رسانایی است که از حلالیت بالایی در دیاکسیدکربن در دما و فشار معمولی برخوردار هستند. مخلوط کردن پلیمرهای رسانا با پلیمرهای دیگر و تولید انواع کامپوزیتهای رسانا روش دیگری در تولید الیاف رسانا است. با توجه به غیر سمی بودن و سازگار با محیط زیست بودن دیاکسیدکربن فوق بحرانی، میتوان از آن به عنوان یک حلال سبز در فرآیندهای جذب و واجذب کامپوزیتها و در تولید الیاف رسانا استفاده نمود.
)