TY - JOUR ID - 141137 TI - مروری بر آزمون‌های تعیین میزان نشاسته در پلیمرهای زیست پایه تولیدی بر پایه نشاسته JO - علوم و فناوری نساجی و پوشاک JA - JTST LA - fa SN - 2151-7162 AU - رضایی بقا, فائزه AU - توانایی, محمدعلی AD - دانشکده مهندسی نساجی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر AD - عضو هیات علمی/دانشکده مهندسی نساجی دانشگاه صنعتی امیرکبیر Y1 - 2020 PY - 2020 VL - 9 IS - 4 SP - 5 EP - 16 KW - نشاسته گرمانرم KW - ارزیابی میزان نشاسته KW - پلیمر زیست پایه DO - N2 - نشاسته یک ماده پر استفاده در تولید پلیمرهای سبز و زیست پایه است و ترکیب آن با پلیمرهای مصنوعی نظیر پلی اولفین‌ها، پلی لاکتیک اسید، پلی وینیل الکل باعث افزایش خواص مکانیکی آن‌ها می‌شود و در بسته‌بندی، صنعت نساجی، زمینه طبی و بهداشتی، رهایش دارو و ... کاربرد دارند و جایگزینی مناسب برای پلیمرهای مصنوعی هستند. یکی از آزمون‌های پایه که باید به شکل استاندارد انجام شود تا بتوان محصولات سبز تولیدی را براساس میزان نشاسته آن مورد طبقه بندی و راستی آزمایی قرار داد، آزمون اندازه‌گیری درصد نشاسته در محصولات زیست پایه تولید شده است. روش‌های شیمیایی و تحلیلی متفاوتی برای اندازه‌گیری میزان نشاسته در پلیمرهای زیست پایه توسط محققان ارائه شده از جمله روش فنل سولفوریک اسید، آنالیز گرماسنجی، آزمون رنگ سنجی، طیف سنجی مادون قرمز و استانداردهای ارائه شده مانند استاندارد ملی ایران به شماره 14000 که در این پژوهش مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته و در نهایت نتایج برخی از این محققین در استفاده از این روش‌ها بر روی آمیخته‌های مختلف پلیمری و نشاسته گزارش شده است. به نظر می‌رسد از این روش‌های ذکر شده روش طیف سنجی مادون قرمز روشی آسانتر برای این ارزیابی است اما دقت کمتری دارد. آنالیز گرماسنجی روشی سریع برای انجام این تست است که خطای کمتری نسبت به روش FTIR دارد. UR - https://www.jtst.ir/article_141137.html L1 - https://www.jtst.ir/article_141137_337697439c43b9f508c9430380dd290d.pdf ER -